Hataylı Depremzede Çiftçi Gülhan Özkurt’tan Kadınlara Mesaj: “Kadınlarımız Daima Ayakta Kalmalı. Çocuklarımıza, Torunlarımıza Hiçbir Şey Yok…

Haber: EMRE SERCAN IKE – Kamera: ÜNAL AYDIN

Hatay deprem bölgesinde çiftçilik yapan Gülhan Özkurt, 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nde kadınlara seslenerek, “Kadınlarımız her zaman ayağa kalkmalı. Kadınlarımız ümidini kesmemeli, çalışmalı. Çünkü geleceğimiz çok Önemli. Çocuklarımız, torunlarımız için asla pes etmesinler, Her anın kıymetini bilsinler” diye konuştu.

Kahramanmaraş’ta meydana gelen depremlerin büyük tahribata yol açtığı Hatay’ın merkez ilçesi Antakya’ya bağlı Anayazı köyünde ailesiyle birlikte çiftçilik yapan Gülhan Özkurt, deprem sonrası yaşadıklarını 8 Mart’ta Dünya İşçileri Ajansı’na anlattı. ‘ Kadınlar Günü.

Depremden en çok kadınların zarar gördüğünü belirten Özkurt, “Depremin verdiği zararı özellikle kadınlarımız yaşıyor. Bir yanda korku bir yanda umutları yok gibi. ‘Ne için çalışalım’ dercesine insanımızın büyük bir bölümü yerle bir oldu. Ölenlere de rahmet diliyorum. Çok büyük, inşallah kimsenin başına böyle bir felaket gelmez” diye konuştu.

“KADINLARIMIZA UMUT BIRAKMAYIN”

Depremin ardından çiftçilerin çok sıkıntı çektiğini kaydeden Özkurt, şunları kaydetti:

“Burada çiftçimiz çok sıkıntı yaşıyor. Çünkü çalışacak insanlar işsiz kaldı ya da artık çalışmak istemiyorlar. Zorlanıyoruz tabi. Depremden sonra yaşadığımız fırtına. Ama hanımlarımızın yapması lazım.” ümidini kesmeyin, çalışsınlar geleceğimiz çok değerli çocuklarımıza torunlarımıza bir şey yok zaman kaybetmeyelim hayatın her anının kıymetini bilelim ve nasıl yapacaklarını bilsinler az ile.çoka yetişmek için azla yetinelim sonra çoka yetişelim.yani zorluğumuz çok büyük yorgunluğumuz emeklerimiz boşa gitmesin inşallah daha fazlasını görürüz keyifli günler Zaman doldu Dünya Kadınlar Günü Kutlu Olsun Mutlu derken aslında bir selamlaşma değil Hanımlarımız her zaman ayakta kalsınlar.

“BURADAN GÖÇENLER GERİ GELECEK. HATAY’I YENİDEN KURALIM”

İşçilerimiz asla ölmesin, hep işlerinin başına dönsünler. Buradan göç edenler dönsün. Burada büyük bir umudumuz var. Hatay’ı yeniden inşa edelim. Doğamıza yeniden sahip çıkalım çünkü ona ihtiyacımız var. Çocuklarımız için, her şey için, ülkemiz için.

“BU KORKUYLA 2 GÜN SONRA ÇOCUKLARIMI ANKARA’YA GÖNDERDİM”

Deprem anında öyle bir dehşetti ki, öyle bir kıyamet korkusu, tarifi zor bir dehşetti. İşte o an hepimiz dışarı çıktığımızda, birbirimize veda etme düşüncesiyle adeta ölüyormuşuz gibi… Bir an kendimizi dışarı attık. Kızım Kuzeytepe’de yaşıyor. Aklıma hemen çocuklarımız geldi. “Acaba ona bir şey mi oldu?” Dışarı çıktığımızda ağlayarak, -yağmur yağıyordu, kıyamet günüydü- ışıklar yanana kadar arabaya sığındık. Diğer kızımıza kavuşma anı… Kızım hamile, iki ay sonra torunumuz doğacak inşallah. O korkuyla iki gün sonra çocuklarımı Ankara’ya gönderdim. Tanıdık güzel bir aile çocuklarımızla ilgilendi. Allah’ın izniyle doğum yaptıktan sonra geri dönmeyi planlıyorlar. İşte bu çiftçiliği yine birlikte sürdüreceğiz.

Bu kadar küçük demirlerle sebzelerimizi çadırın etrafına diziyoruz. Evin önüne koyduk, kapattık, yataklarımızı koyduk. Köyde yaşayanlar çok şükür kendi imkanlarıyla sığınıyor. Diğer değerli taraflar, onlara bir fırsat vermek istedik.

“EĞİTİM OLURSA TÜM KADINLARIMIZ GERİ DÖNER”

Burada da eğitim var. Bir an önce burada eğitim kurulursa tüm hanımlarımız geri dönecek. Herkes çocukları için terörden göç etti. Buradaki eğitim sistemi kurulursa inanın bütün gençlerimiz buraya umutla dönecek. Hanımlarımıza sesleniyorum; Lütfen çocuklarınızı güvenli bir şekilde getirin, burayı birlikte geliştirelim.

“EŞİMLE BİR AYDIR BİZE UMUT VERDİĞİ İÇİN OTLARI SÖKMEYE VE DÜZELTMEYE ÇALIŞTIK”

Dün yağan yağmurla birlikte fırtınamız en çok bizi etkiledi. Yüksek seralar diktiğimiz için eşimle ben o fırtınada gelip onları yakalayamadık, birkaç naylon parçalandı. İkimiz de yapamadık, bugünü bekledik. Parçalanmış olanları değiştirdik, elimizde varsa imkanları koyduk. Aksi takdirde kalır. Yani bu kabağı, sebzeyi sallamadan 2-3 gün önce ektik. Depremin ardından umutsuzluğa kapıldık. Kıyamet, herkes vefat etmiştir. Ne yapacağımızı bilmiyorduk. Eşimle gelmek zorundaydık, zaten ot yemişti, bütün sebzeler. Bir ay boyunca karım ve ben yabani otları ayıklamaya ve düzeltmeye çalıştık. Çünkü bu bize umut veriyor. Yani, bizim çocuklar gibi. Tıpkı çocuklarımı koruduğum ve onları uzaklaştırdığım gibi, geçimimi sağlamak için bunu yapmak zorundayım. Çünkü sadece kendim için değil, buranın insanları için de. Ne kadar kuru bakliyat yerlerse yesinler, beslenmeye muhtaçtırlar. Yani başka yerlerde 50 liraya domates kabak almak yerine daha çok üretirsek o fiyat düşer. Herkes sebzesini daha rahat alıyor. Bu fikirle herkese söylüyorum; geri gelmek. Aşçılar, öğretmenler, kuaförler, her meslekten insanımız başta doktorlarımız dönmelidir.

“HALKIMIZ FIRSAT YARATAMAZ”

Toplumumuz, Türkiye halkı, herkes kimseyi fırsatçı yapmamalı. Bütün ıstırabım depremden, kaybımdan fazla; Evler yıkılsın, insanımız ölmesin, meskenler yeniden onarılacak. Lütfen insanlarımız birbirine fırsatçı davranmasın. Başka bir deyişle, bugün ben senin için, sen benim için. O gitmesin diye hekimler olsun, işçiler olsun hepimiz birbirimize aitiz, özellikle kadınlarımız, buradaki toplum, hepimiz birbirimize aitiz. Irkçılık; Bizde o kadar yok ama fırsatçı olmayalım. Çünkü ben sana emek verdiysem sen de benim için çalışacaksın ki zararını karşılayayım.”